Πολύ συζήτηση και φιλολογία υπάρχει στον Εσωτερισμό για τα τάγματα των Αγγέλων, τις Ιεραρχίες και γενικά την ταξινόμηση των όντων σε κλίμακες με βάση το βαθμό εξέλιξης τους. Αν και δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι υπάρχουν πιο εξελιγμένες και λιγότερο εξελιγμένες συνειδησιακά οντότητες, είναι σημαντικό το τι συνέπειες πιστεύουν ότι συνεπάγεται αυτή η διαστρωμάτωση οι διάφορες σχολές σκέψης. Για παράδειγμα κυκλοφορεί ιδιαιτέρως στον ελληνικό χώρο τελευταία μία υποτίθεται χριστιανική άποψη που θεωρεί ότι οι Άγγελοι είναι ανώτερες οντότητες τις οποίες καλούμε σε βοήθεια όταν τις έχουμε ανάγκη. Και σε αντάλλαγμα αυτής της βοήθειας βέβαια προσφέρουμε και μεις σε αντάλλαγμα τιμή αλλά ενίοτε και λατρεία.

Στην πραγματικότητα ωστόσο η άποψη αυτή δεν είναι χριστιανική, αλλά γνωστική. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, εάν δεν επισημαίναμε ότι ουσιαστικά είναι εωσφορική στην προέλευση της. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η διαφορά μεταξύ της Εωσφορικής και της εν Χριστώ θεώρησης της ζωής είναι η Περηφάνια. Είναι κάτι δύσκολο να καταλάβει ο θιασώτης της «εξέλιξης» ότι η εξέλιξη δεν γίνεται για να τελειοποιηθεί μόνο ο ίδιος ως άτομο ή οντότητα. Αυτό είναι μόνο το πρώτο στάδιο της πορείας. Στο δεύτερο στάδιο θα του ζητηθεί να χρησιμοποιήσει όλες αυτές τις ικανότητες που απέκτησε για να κάνει αυτό που ίσως πολλοί θα ήθελαν με κάθε τρόπο να αποφύγουν. Να βοηθήσει όλους αυτούς που έχει αφήσει πίσω του.

Ναι, αν πάλεψε μια ζωή να βγει από το γκέτο, τώρα θα αναγκαστεί να γυρίσει σε αυτό. Αν ξεκίνησε από το περιθώριο και την πορνεία και κατάφερε να φύγει από αυτά, τώρα θα αναγκαστεί να γυρίσει. Αν μεγάλωσε μέσα στον πόλεμο και κατάφερε να φύγει κι αυτός κι η οικογένεια του, τώρα πάλι θα του ζητηθεί να γυρίσει εκεί. Ο Ήρωας πάντα γυρίζει πίσω στη φυλή να ενσωματωθεί και πάλι σε αυτήν. Δεν μένει ποτέ αθάνατος, όσο κι αν παλέψει ενάντια στην ιδέα, όπως πάλεψε κι ο Χριστός αλλά και ο πιο σύγκρονος στην μεταμοντέρνα μυθολογία Νήο του Μάτριξ.

Γιατί το δίδαγμα της περαιτέρω εξέλιξης μετά την τελειοποίηση της μορφής είναι ότι τα δώρα που έχει κανείς δεν είναι δικά του, αλλά του εδόθησαν. Και εφόσον του εδόθησαν, μπορούν και να παρθούν πίσω. Και του εδόθησαν για κάποιο σκοπό. Κι ο σκοπός αυτός είναι η υπηρεσία. Σκοπός του θείου σχεδίου δεν είναι η Ιεραρχία και δυστυχώς εδώ ο τρόπος που επικοινωνούνται κάποια πράγματα στον εσωτερισμό αφήνουν λάθος εντυπώσεις. Σκοπός είναι η ένωση. Στο τέλος της ημέρας ο Σκοπός επιθυμεί να επιστρέψουν σπίτι ΟΛΑ τα παιδιά του όπως στην παραβολή του Ασώτου και όχι μόνο τα Εξελιγμένα. Συνεπώς αν μια οντότητα ή μία τάξη οντοτήτων είναι πιο εξελιγμένη από τις άλλες δεν το αποδεικνύει με το να έχει στην υπηρεσία της τις κατώτερες οντότητες. Το αποδεικνύει με τον να προσφέρει υπηρεσία στις κατώτερες οντότητες. Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της αγαπητικής συμπεριφοράς.

Δεν επιβαλλόμαστε στον αδύναμο. Αντίθετα η ανωτερότητα μας αποδεικνύεται από το ότι υπηρετούμε τον αδύναμο. Κάνοντας αυτό που δεν μπορεί να κάνει εκείνος. Αυτό το λάθος δυστυχώς δεν κατανόησαν ποτέ εκείνες οι ιεραρχίες του υποτιθέμενου φωτός που αρνήθηκαν να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Δεν κατανόησαν ότι δεν υπηρετούν τον άνθρωπο ως αφέντη, αλλά ως αδύναμο. Όπως και οι άνθρωποι με τη σειρά τους δεν κατανοούν ότι δεν υπηρετούν τη φύση και τα ζώα, επειδή είναι αφέντες τους, αλλά επειδή ακριβώς είναι αδύναμα και πολύ εύκολα στην εξαφάνιση, αν ο άνθρωπος ασκήσει κυριαρχικά τις ικανότητες του.

Όπως λοιπόν οι διάφορες ταξιαρχίες υποτιθέμενων εξελιγμένων ταγμάτων αγγέλων απαιτούν υπακοή από τους αδύναμους ανθρώπους, ρουφώντας δύναμη από τις οργανωμένες επικλήσεις στο όνομα τους, σε αναλογία με την επίκληση των αρχαίων ειδωλολατρικών θεών, έτσι και οι άνθρωποι εν πνεύματι εωσφορικό, θεωρούν κτήμα τους τη φύση και χρησιμοποιούν τις εν ζωή υπάρξεις ως «αναλώσιμους πόρους». Δεν διαφέρουμε σε κάτι από τις εωσφορικές τάξεις των αγγέλων στην πραγματικότητα, καθώς από αυτές έχουμε εκπαιδευτεί να σκεφτόμαστε σαν κι αυτές.

Δίνοντας ανταλλάγματα υψηλές γνώσεις οι τάξεις αυτές ανέκαθεν προωθούσαν μία ελίτ ανθρώπων και την εκπαίδευαν να επιβάλλεται των υπολοίπων ανθρώπων, ώστε οι άνθρωποι να μαθαίνουν στην ιεραρχία και την υπακοή. Όμως η φύση του ανθρώπου δεν είναι αυτή. Είναι αγαπητική και γι’ αυτό στην ουσία της επαναστατική. Μην θαμπώνεστε λοιπόν από τη λάμψη της γνώσης ή τη λάμψη της ομορφιάς. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Εωσφόρος είναι πανέμορφος. Να αναρωτιέστε εάν ο Εωσφόρος ή το ανθρώπινο αντίστοιχο του θα ασχοληθεί ποτέ με την τελευταία κατσαρίδα του κόσμου. Τότε θα καταλάβετε αν αγαπά την ύπαρξη ή αν αγαπά τον εαυτό του.