Ασθένειες και Ζηλωτές

Οι Ζηλωτές είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων κατά την Εσωτερική Φιλοσοφία. Διακρίνονται τόσο από το μέσο άνθρωπο, όσο και από τον υποψήφιο μαθητή.

Από το μέσο άνθρωπο διακρίνονται γιατί χρησιμοποιούν όπως κι εκείνος το ηλιακό πλέγμα και το αστρικό πεδίο, ως το βασικό εστιακό σημείο της συνείδησης τους, όμως αντίθετα από το μέσο άνθρωπο έχουν μετουσιώσει την επιθυμία σε αυτό που ονομάζουμε έφεση. Ενώ ο μέσος άνθρωπος δηλαδή διακατέχεται από διάφορες επιθυμίες, αυτές συνήθως συνδέονται με ανάγκες των κατώτερων κέντρων, όπως ασφάλεια, πλούτος, χρήμα, σεξ, εξουσία. Αντίθετα στο ζηλωτή η επιθυμία έχει μετουσιωθεί σε έφεση κι έχουμε εκεί τον άνθρωπο που αναζητά την εμπειρία και τη γνώση.

Είναι ενδιαφέρον ότι από πλευράς εσωτερισμού κάθε ενεργειακό κέντρο συμβολίζεται με ένα άνθος λωτού. Όταν τα ενεργειακά κέντρα είναι στραμμένα στα υλικά πράγματα, λέμε ότι τα πέταλα κοιτάζουν προς τα κάτω. Αντίθετα, όταν τα κέντρα αναζητούν κάτι ανώτερο, τότε λέμε ότι τα πέταλα κοιτάζουν προς τα πάνω. Στο ηλιακό πλέγμα λοιπόν μας λέει η Εσωτέρα Θεραπευτική, ότι τα πέταλα είναι στον άνθρωπο στραμμένα προς τα πάνω. Κι είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό, γιατί στο κατεξοχήν κέντρο που ευνοεί τη χωριστικότητα και τον εγωισμό έχουμε το μόνο κέντρο αυτή τη στιγμή στην πλειοψηφία της ανθρωπότητας που τα πέταλα είναι στραμμένα προς τα πάνω. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ακριβώς αυτό που γράψαμε πιο πάνω, τη δυνατότητα να μετουσιωθεί η επιθυμία σε έφεση.

Τι σημαίνει όμως έφεση; Έφεση είναι αυτό το κίνητρο που κινητοποιεί ένα σωρό ανθρώπους στον κόσμο για παράδειγμα να αναζητούν τη Γνώση. Ή να αναζητούν ιδιαίτερες και ανώτερες εμπειρίες. Βλέπουμε ανθρώπους να αφοσιώνονται σε ένα σκοπό να ανακαλύψουν τη γνώση ή να βρουν μία νέα επιστημονική ανακάλυψη ή να κατακτήσουν το Έβερεστ. Όλες αυτές δεν είναι απλές επιθυμίες για χρήμα, σεξ και αναγνώριση, είναι επιθυμίες μετουσιωμένες σε έφεση. Έφεση σημαίνει μπορεί κάποιος να παρατήσει δουλειά, οικογένεια, υποχρεώσεις και να τρέξει πίσω από το όνειρο του.

Δε σημαίνει βέβαια ότι αυτό είναι πάντα καλό. Συχνά κάνει ζημιές στο δρόμο αυτόν. Χαλάει οικογένειες, δείχνει να μη λογαριάζει συνέπειες στους άλλους, κλπ. Να πώς εισέρχεται στη μέση κι η χωριστικότητα. Όμως η έφεση είναι ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για τον άνθρωπο να προοδεύει. Για σκεφτείτε να μην υπήρχε η έφεση. Δε θα είχαμε αφοσιωμένους επιστήμονες να μένουν τριάντα χρόνια στα υπόγεια για να βρουν ένα φάρμακο, δε θα είχαμε φτάσει ποτέ στη Σελήνη.

Το βασικό κίνητρο θα λέγαμε που κινείται όλη η ανθρωπότητα σήμερα και προοδεύει (ακόμη και το ότι μιλάμε συνεχώς για πρόοδο) είναι θέμα της έφεσης. Είναι μετουσιωμένη επιθυμία.

Η έφεση λοιπόν, ενώ από τη μία είναι καλή, γιατί απαγκιστρώνει τον άνθρωπο από τις ποταπές επιθυμίες. Από την άλλη όμως, η έφεση όπως είπαμε μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα. Ο έχων έφεση, δε σημαίνει ότι έχει και Γνώση και συχνά μπορεί να λειτουργεί σαν μαθητευόμενος μάγος. Για παράδειγμα η ανθρωπότητα σε αυτό το ρόλο φτιάχνει επιταχυντές σωματιδίων, χωρίς να γνωρίζει τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό στο χωροχρόνο. Συχνά ο έχων έφεση «βουτάει» σε μία κατάσταση, μόνο για να δει εκ των υστέρων τα όρια και τα μέτρα της.

Οι ζηλωτές είναι λοιπόν οι άνθρωποι που έχουν έφεση. Είδαμε σε τι διαφέρουν από το μέσο άνθρωπο. Σε τι διαφέρουν όμως από τους υποψήφιους μαθητές; Διαφέρουν στο γεγονός ότι δεν έχουν αναπτύξει ακόμη το κέντρο της καρδιάς. Με λίγα λόγια τους ενδιαφέρει πάρα πολύ η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ανάπτυξη, όχι τόσο η ανάπτυξη του συνόλου. Συχνά προσπαθώντας να αναπτυχθούν οι ίδιοι, φαίνεται σα να ενστερνίζονται συλλογικούς σκοπούς και να μπαίνουν σε ομάδες, αλλά γρήγορα εμφανίζονται να διαφωνούν και να δημιουργούν διασπάσεις. Συχνά ο λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι θεωρούν ότι οι ομάδες δεν τους δίνουν αρκετή γνώση. Δεν τους εκπαιδεύουν αρκετά γρήγορα.

Ένας λόγος επομένως που οι εσωτερικές ομάδες είναι πολυδιασπασμένες είναι γιατί σε αυτές υπάρχουν μέσα πολλοί ζηλωτές. Προσπαθώντας να αναπτυχθούν οι ίδιοι, μπορεί να αναλάβουν αποστολές για το κοινό καλό, όμως πάντα μέσα από την αποστολή τους θα περιμένουν να εισπράξουν κάτι σε προσωπικό επίπεδο, μία Γνώση, μία Εμπειρία. Κι αν δεν την εισπράξουν απογοητεύονται και στρέφονται σε άλλες κατευθύνσεις. Αποτέλεσμα να μην μπορεί κάποιος να τους εμπιστευτεί με σιγουριά μία αποστολή. Ποτέ δεν ξέρει κανείς εάν θα παρατήσουν ξαφνικά την αποστολή, για κάτι που τους κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον.

Αυτό είναι και η βασική τους διαφορά από τους υποψήφιους μαθητές. Οι μαθητές βάζουν την αποστολή πάνω από τον εαυτό τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δε θα προοδεύσουν αρκετά ή όσο θα μπορούσαν. Ενώ οι ζηλωτές είναι αδύνατο να το δεχτούν αυτό και θεωρούν ότι η ομάδα τους καταπιέζει ή τους εκμεταλλεύεται.

Παρόλα αυτά οι ζηλωτές είναι πολύ σημαντικό που έχουν αυτή την έφεση, γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι εκπαιδεύσιμοι. Ότι είναι ανοικτοί να ακούσουν, να δεχτούν διδασκαλία. Αυτό είναι πολύ βασικό, γιατί, φανταστείτε να αναζητούσαν μόνο υλικές απολαβές. Θα έλεγαν απλά όσον αφορά τα πνευματικά ζητήματα «αυτά είναι βλακείες» και θα έκλεινε εκεί η συζήτηση. Τώρα όμως, είναι ανοικτοί να ακούσουν, να δουν, να πειραματιστούν. Άρα είναι οι βασικοί συνοδοιπόροι των δασκάλων και των μαθητών τους που αναλαμβάνουν μικρότερο έργο διδασκαλίας.

Στους ζηλωτές λοιπόν συχνά απαντάται μία εποχή στη ζωή τους που θα πρέπει όπως λέμε να μεταφέρουν την ενέργεια από το ηλιακό πλέγμα στο κέντρο της καρδιάς. Από έφεση να προχωρήσουν σε δέσμευση και να αναλάβουν αποστολή. Αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο και απαντιέται συχνά σε κάποιες κρίσιμες αποφάσεις της ζωής τους. Για παράδειγμα, όταν μία γυναίκα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην καριέρα και τα παιδιά της είναι σε μία τέτοια κατάσταση. Ή ένας άντρας, που ήθελε πάντα να γίνει καλλιτέχνης, καλείται να διαλέξει, να παρατήσει τη δουλειά του, από την οποία συντηρεί γυναίκα και παιδιά ή να μείνει εκεί και να μη γίνει καλλιτέχνης.

Προσοχή, η επιλογή εδώ δεν πρέπει να γίνεται με σημάδια φόβου. Ο φόβος συνδέεται με κατώτερα κέντρα, δεν είναι θέμα του ζηλωτή, αλλά του μέσου ανθρώπου. Εδώ αναφερόμαστε σε ένα ζηλωτή, που δεν έχει φόβο να παρατήσει τη δουλειά του, απλά νοιάζεται και για άλλους ανθρώπους πέρα από αυτόν και αναρωτιέται τι συνέπειες θα έχει η απόφαση του σε αυτούς. Ή στους γονείς του που είναι άρρωστοι. Η επιλογή είναι μεταξύ φιλοδοξίας (ή αυτοπραγμάτωσης όπως τη λέμε κάπως πιο ωραιοποιημένα στην ψυχολογία) και συμπόνιας. Δεν είναι μεταξύ φιλοδοξίας και φόβου ή συμφέροντος.

Όταν έχουμε τέτοια διλήμματα και συγκρούσεις έχουμε μία κατάσταση στη ζωή του ζηλωτή που του δίνεται η δυνατότητα να γίνει υποψήφιος μαθητής. Που τον βάζει να διαλέξει, αν θα συνεχίσει να λειτουργεί με την έφεση του ηλιακού πλέγματος ή θα μεταφέρει τη συνείδηση του στο κέντρο της καρδιάς και στο νοιάξιμο για τους άλλους (επαναλαμβάνω όχι για λόγους φόβου όμως ή συμφέροντος).

Στις περιπτώσεις που έχει τέτοια διλήμματα λοιπόν ο ζηλωτής είναι που εμφανίζονται οι δικές του ασθένειες. Οι οποίες συνήθως έχουν να κάνουν με μία απότομη επίδραση στην καρδιά (συνήθως ανακοπή ή έμφραγμα). Η απότομη μεταφορά της ενέργειας από το ηλιακό πλέγμα στην καρδιά είναι σα να βάζει την καρδιά στην πρίζα και δεν αντέχεται εύκολα. Με λίγα λόγια οι ευθύνες είναι πάρα πολλές και δύσκολα αντέχονται. Αυτό συμβαίνει συνήθως στη μέση ηλικία του ζηλωτή, τότε που στην αστρολογία λέμε ότι πλησιάζει η αντιστροφή του Ουρανού. Το έμφραγμα άλλωστε έχει από ότι φαίνεται κάποια σχέση με ενέργεια Ουρανού. Άτομα που έχουν έντονη σχέση Ουρανού και Ήλιου ή Λέοντα στο χάρτη τους, δείχνουν να έχουν περάσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους από μία τέτοια κατάσταση. Ενίοτε όταν οι διελεύσεις ή το ηλιακό τόξο τους ενεργοποιεί κάποια σχετική γενέθλια θέση ή όψη.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η Εσωτέρα Θεραπευτική δεν μπαίνει σε τόσες λεπτομέρειες να μας πει με ποιες όψεις του Ουρανού κάποιος μπορεί να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Αυτό είναι περισσότερο θέμα παρατήρησης των αστρολόγων. Μας λέει όμως ότι από τις πιο βασικές περιπτώσεις ασθένειας ή θανάτου του ζηλωτή είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση της ενέργειας που μεταφέρεται στο κέντρο της καρδιάς λόγω κάποιας μεγάλης ευθύνης ή απόφασης που πρέπει να πάρει που πρέπει να θυσιάσει τη δική του προσωπική πρόοδο και έφεση για να υπηρετήσει κάποια ενίοτε καρμική κι άλλοτε συλλογική υποχρέωση.

Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτούς τους ζηλωτές να κατανοούν ακριβώς όλη την παραπάνω διαδικασία που περιγράψαμε και να βοηθούνται στην διαδικασία μετατροπής της εστίασης, ώστε να μην φορτώνονται υπερβολικά.

Η εκτόνωση – γείωση της ενέργειας, η διατήρηση κάποιου προσωπικού χρόνου, ακόμα και μέσα στην άβυσσο των ευθυνών, λέει η σύγχρονη ψυχολογία είναι κρίσιμη για τη διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης.

Η μετάβαση της ενέργειας από το ηλιακό πλέγμα στην καρδιά πρέπει να γίνει σταδιακά, για να έχει σταθερότητα. Αλλιώς μπορεί να δημιουργήσει ένα σοκ που να έχει επιπτώσεις και στο φυσικό φορέα.