Η Ανάπτυξη του Παιδιού και τα Ενεργειακά Κέντρα…

Ανιχνεύοντας την ανάπτυξη του κάθε νέου παιδιού εύκολα διακρίνει κανείς πώς κάθε «μέσος» άνθρωπος μετακινείται σε εστίαση στα τρία πρώτα κάτω κέντρα του, για να καταλήξει ( ο μέσος άνθρωπος ) κάπου εκεί γύρω στα 20-22 του σε εστίαση στο ηλιακό πλέγμα. Είναι η φάση εκείνη που φεύγει ο νέος από την εξάρτηση και την ταύτιση του με τους γονείς, στοιχείο ( η ταύτιση ) που είναι «θέμα» κυρίως του σεξουαλικού κέντρου ( στην ψυχολογία το λέμε οιδιπόδειο ). Έτσι κάπου εκεί στα 20-22 ξυπνάει η Φιλοδοξία, βασικό χαρακτηριστικό του Ηλιακού Πλέγματος, που κάνει τον άνθρωπο » να στηριχτεί στα πόδια του «. Και την επόμενη δεκαετία να δουλέψει πάνω σε αυτό, μέχρις ότου κάνει οικογένεια ( οπότε προκύπτει η ανάγκη δράσης πλέον στο κέντρο της καρδιάς ).

Κάθε νέος άνθρωπος που δεν περνάει αυτά τα στάδια δεν «ανακεφαλαιώνει» την ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους ως την πρώτη κρόνια επιστροφή του, όπως οφείλει. Αυτό έχει σα συνέπεια, να καθίσταται πλέον στη συνέχεια δυσλειτουργικός και να μην μπορεί να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο.

Ως γονείς λοιπόν οφείλουμε να ενθαρρύνουμε τα στάδια αυτά ανάπτυξης του νέου ανθρώπου και να μην μπαίνουμε στο τριπάκι του να προσέχουμε «το παιδί μας», γιατί έτσι στην ουσία παλινδρομούμε και «τρέφουμε» καταστάσεις εξάρτησης. Κάθε ζωντανός οργανισμός, για να «δώσει» αγάπη, πρέπει πρώτα να αισθανθεί δυνατός. Διαφορετικά, εάν αισθάνεται μειονεκτικά, θα βρίσκεται στη ζωή του διαρκώς σε «σχέσεις συναλλαγής» και ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρει να δώσει αφιλοκερδώς στη ζωή του.