Οι φυσικές ασθένεις κατά την Dion Fortune διακρίνονται κυρίως σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τις μηχανικές ανωμαλίες και τις δηλητηριάσεις. Στις μηχανικές ανωμαλίες συγκαταλέγουμε όλα τα εξωτερικά τραύματα, ενώ ως δηλητηριάσεις μπορούμε να θεωρήσουμε όλες τις βακτηριακές μολύνσεις. Στην περίπτωση των δηλητηριάσεων ωστόσο είναι σημαντικό να διακρίνουμε αν το βακτήριο είναι ο πραγματικός λόγος της ασθένειας ή η έλλειψη ζωτικότητας του ατόμου δηλαδή η εν γένει κακή υγεία και προστασία, οπότε σε αυτή την περίπτωση μιλάμε περισσότερο για ασθένειες ζωτικότητες, παρά για μολύνσεις. Έχουμε λοιπόν τρεις κατηγορίες φυσικών ασθενειών, τις μηχανικές ανωμαλίες, τις δηλητηριάσεις και τις ασθένειες ζωτικότητας.

Οι ασθένειες αυτές συχνά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο ώστε να μη διακρίνουμε ξεκάθαρα την αρχική φύση της ασθένειας. Η χαμηλή ζωτικότητα επιτρέπει τη μόλυνση αλλά κι ένα μικρόβιο μπορεί να δημιουργήσει βλάβη σε ένα όργανο, άρα να έχουμε και ασθένεια μηχανικής ανωμαλίας. Από την άλλη ένα τραύμα μπορεί να δημιουργήσει και μόλυνση και ιδιαίτερα σε ένα αδύναμο οργανισμό, συνεπώς οι τρεις κατηγορίες ασθενειών συχνά αλληλοεπιδρούνε.

Αυτό είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη στη θεραπεία, διότι σημαίνει ότι θα πρέπει να δίνουμε προσοχή τόσο στην αρχική αιτία όσο και στο σύμπτωμα ή τόσο στο μικρόβιο όσο και στην γενικότερη ενδυνάμωση του οργανισμού. Η αρρώστια δε θα θεραπευτεί με επίθεση μόνο στο δηλητήριο, γιατί το τραύμα αν παραμείνει μπορεί να ξαναδημιουργήσει το δηλητήριο. Ομοίως η θεραπεία μόνο του τραύματος δε θεραπεύει τη ζημιά που μπορεί να έχει κάνει στο αίμα, η οποία μπορεί να επαναφέρει και τη ζημιά στο όργανο. Ο ασθενής δεν αρκεί να θεραπευτεί γι’ αυτό που έχει αλλά να γίνει και αρκετά δυνατός να πολεμήσει στη συνέχεια.

Τα παραπάνω ισχύουν ακόμη περισσότεο για τις ψυχοσωματικές αρρώστιες. Λέμε συχνά ότι όταν η αρρώστια είναι ψυχοσωματική, πρέπει να θεραπεύσουμε την αιτία. Αυτό είναι σωστό μόνο κατά το ήμισυ, γιατί ένα σώμα που έχει ήδη πάθει ζημιά από μία ψυχοσωματική αρρώστια, και να θεραπεύσει κανείς την ψυχική αιτία, ίσως την επαναφέρει. Ομοίως, αν θεραπεύσουμε το σώμα, αλλά αφήσουμε την ψυχική αιτία, αυτή μπορεί επίσης να ξαναδημιουργήσει φυσικό σύμπτωμα. Ο θεραπευτής επομένως θα πρέπει να έχει υπόψη του να παρεμβαίνει ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα του οργανισμού αλλά και να έχει γνώση της διαστρωμάτωσης των λεπτοφυών πεδίων, για να ξέρει πού και πώς πρέπει να παρέμβει.

(Σημειώσεις με αφορμή τη μελέτη της Εσωτερικής Θεραπευτικής της Dion Fortune)