Τα 4 στοιχεία (με την εξαίρεση ίσως της γης) αποτελούν πάντοτε σχετικές αφετηρίες ή ενδιάμεσες στάσεις εκδήλωσης του πνεύματος ή της ενέργειας. Έτσι η ακριβής συσχέτιση τους με τα 7 πεδία θέλει κάποια προσοχή, γιατί πρέπει να λαμβάνει υπόψη της το επιμέρους σύστημα στο οποίο εστιαζόμαστε. Για παράδειγμα, αν μιλάμε για τους 3 κόσμους, ο νους ενέχει ρόλο πνεύματος σε αυτόν και άρα έχει νόημα να αντιστοιχίζεται στη φωτιά. Η εξάπλωση του νου στην ύλη γίνεται μέσω του αέρα, ο οποίος πάντοτε ως στοιχείο έχει το ρόλο να είναι πρεσβευτής του πυρός στην προσπάθεια επηρεασμού της γης.

Εν προκειμένω ο αέρας θα μπορούσε να συσχετιστεί με το αιθερικό σώμα, που είναι το ενδιάμεσο μεταξύ νου και γης στην από πάνω προς τα κάτω επίδραση. Το νερό από την άλλη είναι ο αχός που σηκώνεται εκ μέρους της γης, όταν δεχθεί την επίδραση του πυρός. Αντίθετα με τον αέρα λοιπόν το νερό συνοδεύει πάντα τη γη και εκπροσωπεί – πρεσβεύει τη δική της αντίδραση στην προσπάθεια επηρεασμού του πυρός.

Ιδανικά όπως αναφέρεται σε διδασκαλίες, το αστρικό σώμα δε θα έπρεπε να υπάρχει. Δε θα έπρεπε δηλαδή να αντιδρά η γη στην καθοδήγηση από το πυρ του νου, μέσω του αιθέρα – αέρα. Όμως υπάρχει και ανθίσταται.

Σε ένα ανώτερο επίπεδο τώρα, εάν μιλήσουμε για τους 5 κόσμους (που γίνονται 7 για τον άνθρωπο), ο νους μετατρέπεται σε στοιχείο του αέρα. Διότι γίνεται αυτός που μεταφέρει και μεταδίδει την δράση πρόθεσης από το πεδίο του πνεύματος. Εκεί το αστρικό πεδίο ανθίσταται και πάλι έχοντας τη θέση του νερού, όμως «υδάτινη» μπορεί να θεωρηθεί και η βουδική αντίδραση «υποδοχής» από μεριάς του νου, της «φώτισης» από το πνεύμα.

Έτσι οι έννοιες του αέρα και του νερού (Ερμής/Σελήνη) είναι αρκετά σχετικές πάντα, ανάλογα με το σημείο αναφοράς. Ο αέρας πάντα κομίζει προς τα κάτω τις πληροφορίες του πεδίου εκείνου που ενέχει θέση δημιουργικού πνεύματος και λειτουργεί πάντα ως το μέσο μετάδοσης. Το νερό είναι η αντίδραση του φορέα που δέχεται την εν-τύπωση και το πεδίο που σχηματίζεται από την αναδιαταγμένη «ύλη» του.