Οι επτά ακτίνες από μία άλλη σκοπιά…

Στα πλαίσια της λεγόμενης νοητικής «πλάνης» καθένας από μας συχνά όταν του αποκαλύπτεται κάποια γνώση λαμβάνει ένα μέρος αυτής. Αυτό που του φαίνεται πιο οικείο ή πιο κατανοητό. Οι άνθρωποι βλέπετε σχετίζονται πιο εύκολα με τη συγκεκριμένη γνώση και δεν είναι τόσο απλό να μείνουν ανοικτοί σε μία λογική μη πλήρως καθορισμένων ιδεών, για να αφήσουν το νου να δουλέψει με δυνατότητες. Στα πλαίσια αυτά συχνά συναντάω στα γραπτά νέες απόψεις για το τι ακριβώς σηματοδοτούν οι περίφημες 7 ακτίνες. Τα ονόματα τους συχνά μας ωθούν σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως κι αυτό τελικά είναι ένα τρυκ του συγκεκριμένου νου. Αναφερόμαστε για παράδειγμα στην 4η ακτίνα του κάλλους και της αρμονίας μέσα από τη διαμάχη, αλλά τι σημαίνει στην πράξη όλο αυτό το μακρυνάρι; Είναι εκείνη η ενέργεια που μας έχει συνεχώς ανικανοποίητους έλεγα ως τώρα, όμως από κάποιες πρόσφατες αναγνώσεις είδα ότι υπάρχει κι άλλη λογική. Για σκεφτείτε λίγο ποιον ονομάζουμε στην καθομιλουμένη «καλλιτέχνη». Είναι εκείνος που ανεξαρτήτως της δουλειάς του έχει τη διάθεση να τα κάνει όλα τέλεια, να είναι όλα στη θέση τους. Προσέχει τη λεπτομέρεια και αρνείται να προσαρμοστεί σε προθεσμίες και άλλους «ρεαλιστικούς» περιορισμούς. Έτσι εξηγείται ίσως λίγο καλύτερα πώς ο Ερμής της Παρθένου ας πούμε θα ταίριαζε σε μία τέτοια ακτίνα ως φίλτρο που την φέρνει προς τη Γη. Εξήγηση που αλλιώς δεν είναι εύκολη. Ομοίως η λεγόμενη 5η ακτίνα θεωρείται η ακτίνα της Επιστήμης. Τι σημαίνει όμως Επιστήμη; Πάνω από όλα η Επιστήμη είναι αυτή που είναι αντικειμενική. Ο Επιστήμονας όσο φανατισμένος και να είναι, δεν μπορεί να αποβάλλει από μέσα του το βασικό κανόνα, ότι, αν ο άλλος μου αποδείξει κάτι, μου αρέσει δε μου αρέσει πρέπει να το δεχτώ. Αλλιώς δεν είμαι επιστήμονας, αναιρώ τον εαυτό μου. Η 5η ακτίνα λοιπόν μας επιτρέπει να επικεντρωθούμε σε facts και να βρούμε μία κοινή γλώσσα συνεννόησης που αλλιώς δεν υφίσταται. Να, πώς επεισέρχεται στην εξίσωση και η Αφροδίτη, που την έχουμε συνηθίσει ως αυτή που βρίσκει τα κοινά στοιχεία των διαφωνούντων, αντί τις αντιθέσεις τους. Άλλο παράδειγμα είναι η 7η ακτίνα που το όνομα της ως Ακτίνας της Σύνθεσης επίσης μας παραπλανά. Τι θα πει Σύνθεση; Και τι σχέση έχει με τον Ουρανό; Πολύ καλύτερα αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η σχέση αυτή, αν πούμε ότι η 7η ακτίνα είναι αυτή που ζωοποιεί την άμορφη ύλη. Με άλλα λόγια σε αυτήν «υπακούει» ο Μάγος, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ξυπνάει την ενέργεια που εμπεριέχεται στη μορφή. Οποιοσδήποτε «ενεργοποιεί» λοιπόν την ύλη μπορεί να ενταχθεί σε αυτή την ακτίνα, άρα όποιος δουλεύει με την ύλη, ο μάγος, ο αλχημιστής, ο ηλεκτρικός επιστήμονας. Να πως επεισέρχεται ο Ουρανός στην εξίσωση και πώς μπορεί να συνδεθεί με αυτή την ποιότητα. Η γνώση αυτή περί των ακτίνων δεν είναι εύκολη και απαιτείται αρκετή υπομονή και διάβασμα κι από όσους θεωρητικά λέμε ότι έχουμε διαβάσει, για να καταλήξουμε στο τι ποιότητες συμβολίζουν οι 7 ακτίνες. Εύκολα ταυτιζόμαστε με μία εξήγηση και θεωρούμε ανεξήγητες τις άλλες. Γι’ αυτό πρέπει να κρατήσουμε ανοικτό νου για να αφήσουμε να λειτουργήσουν και οι δυνατότητες-πιθανότητες εκτός από τις βεβαιότητες.