Μία λίγο διαφορετική οπτική θεώρηση της μετά θάνατον κατάστασης έρχεται να μας δώσει ο «Τέταρτος Δρόμος» ιδωμένος μέσα από τα γραπτά ενός από τους μαθητές του Ουσπένσκι του Ρόντνεϊ Κολλίν. Κατά την πεποίθηση του μαθητή αυτού του Τέταρτου Δρόμου, η μετά θάνατον ζωή δεν έχει τη λογική που έχουμε συνηθίσει να συζητάμε από τη συνηθισμένη θεοσοφία. Η ζωή στο αστρικό και στο νοητικό πεδίο δεν μετρούνται με τη διάσταση του χρόνου στο υλικό πεδίο, αλλά με την ταχύτητα των εκεί πεδίων. Αυτό έχει σαν συνέπεια η ανακεφαλαίωση της εμπειρίας να γίνεται σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα στο ψυχικό πεδίο κι ακόμη μικρότερο στο νοητικό. Αποτέλεσμα η σύντομη επάνοδος του υποκειμένου στον υλικό κόσμο, μετά από μόλις μερικές εβδομάδες απουσίας με το γήινο χρόνο κι όχι μετά από εκατοντάδες χρόνια όπως έχουμε συνηθίσει από τις πλατωνικής προέλευσης εσωτερικές θεωρήσεις.

Ο Χρόνος στο Αστρικό Πεδίο μετά το Θάνατο.
Στο σημείο αυτό αξίζει ν αναφερθούμε και στο ζήτημα του χρόνου στη μετά θάνατον ζωή. Κατα την προσέγγιση του Ρόντνεϊ Κολλίν λοιπόν, μαθητή του Ουσπένσκι, στον οποίο αναφερθήκαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση ο χρόνο στη μετά θάνατον κατάσταση κινείται αντίστροφα από το χρόνο στην υλική ζωή. Αυτό που θεωρούμε αίτιο στην ζωή μας γίνεται αποτέλεσμα εκεί και το αποτέλεσμα γίνεται αίτιο.
Για παράδειγμα αν κάποιος μου πει κάτι και με κάνει να θυμώσω και τον χτυπήσω, στην μετά θάνατον κατάσταση η σειρά θα φαίνεται αντίστροφη, ότι πρώτα τον χτύπησα, κι αυτό με θύμωσε και ο θυμός μου τον έκανε να μου πει κάτι.
Στην πιο ακραία περίπτωση που κάποιος ας πούμε δολοφονήσει κάποιον επειδή θέλει να τον κλέψει, ενώ στον υλικό κόσμο πρώτα θα γεννηθεί η επιθυμία να τον κλέψει και μετά να τον δολοφονήσει στη μετά θάνατον κατάσταση πρώτα θα τον δολοφονήσει και μετά θα θέλει να τον κλέψει.
Η αντίστροφη σειρά των γεγονότων εξηγεί πολλές διδαχές που ακούμε και σήμερα από τους διάφορους θεραπευτές όπως «εσύ το προκάλεσες», «εσύ το τράβηξες πάνω σου κοκ», γιατί στον αστρικό κόσμο πράγματι έτσι βιώνεται σαν το θύμα να προκαλεί το έγκλημα κι όχι ο θύτης .
Φυσικά στην προσέγγιση αυτή υπάρχουν και αλληλουχίες που φαίνονται παράδοξες, πχ οι άνθρωποι γεννιούνται γέροι από το χώμα της γης, όσο περνάει ο χρόνος γίνονται νεότεροι και στο τέλος πεθαίνουν στην κοιλιά της μάνας τους (!). Η τα φυτά γεννιούνται από το στομάχι μας και πεθαίνουν στη γη, αντίστροφα από ότι τα έχουμε συνηθίσει.
Για τους σπουδαστές της εσωτερικής αστρολογίας θα ήταν ενδιαφέρον να συγκριθεί ο παραπάνω συλλογισμός με την διαφορά ορθού και αντίστροφου ζωδιακού.
Σε κάθε περίπτωση ο Κολλίν μας λέει τα παραπάνω βασιζόμενος και σε πειράματα του Ουσπένσκι με τα όνειρα του στα οποία παρατήρησε ότι τα γεγονότα έχουν αντίστροφη αλληλουχία. Η παραπάνω τοποθέτηση σχετίζεται επίσης με το γεγονός ότι στις περισσότερες επιθανάτιες εμπειρίες οι μάρτυρες αναφέρουν ότι είδαν τη ζωή τους να ξετυλίγεται ανάποδα.
Το ενδιαφέρον είναι ότι μόλις τελειώσει αυτή η αναδρομή κατα τον Κολλίν φτάνουμε πάλι πίσω στη στιγμή της σύλληψης. Κι εκεί παγώνει ο χρόνος προσωρινά και επέρχεται η Κρίση. Το αν ο άνθρωπος θα επιστρέψει δηλαδή στον υλικό κόσμο ξεκινώντας πάλι τον κύκλο από την αρχή. Στην ουσία δηλαδή όλη αυτή η αναδρομή που γίνεται στον αστρικό κόσμο έχει χαρακτήρα καθαρτηρίου και μιας τελευταίας ευκαιρίας για μετάνοια πριν την τελική κρίση.
Στην επόμενη ανάρτηση μας θα δούμε περισσότερα γι’ αυτήν την τελική κρίση και πως σχετίζεται με την μετενσάρκωση αλλά και την κόλαση.