New Age Astrology

O Αστερισμός του Ωρίωνα και η σχέση του με τον Σείριο και τον Αλντεμπαράν.

Τρεις σημαντικοί αστερισμοί αναφέρονται στην Εσωτερική Αστρολογία ότι σχετίζονται με την πνευματική εξέλιξη του κοντινού σε μας Σύμπαντος. Ο αστερισμός του Ωρίωνα σχετιζόμενος με τον αστερισμό των Διδύμων δίνει δύο σημαντικούς αστέρες, τον Μπελτεγκέζ και τον Ρίγκελ στην συλλογή των απλανών αστέρων που μας επηρεάζουν.

Ειδικότερα ο Μπελτεγκέζ (σημερινή θέση στον τροπικό ζωδιακό 29 Διδύμων) αναφέρεται και στα γραπτά της Εσωτερικής Αστρολογίας από τη δεκαετία του 1920 ως ένας σύστημα δεύτερης τάξης (2ης ακτίνας), που βρίσκεται μέσα στον αστερισμό του Ωρίωνα. Ο Μπελτεγκέζ είναι ένας γιγάντιος αστέρας, αν και όχι τόσο μεγάλος όσο ο Αντάρης, που εάν τοποθετούνταν στον Ηλιακό μας σύστημα εικάζεται ότι ίσως έφτανε και μέχρι την τροχιά του Δία.

Αν και σύστημα δεύτερης τάξης, ο Μπελτεγκέζ ανήκει στον αστερισμό του Ωρίωνα που έχει μία ευρύτερη θέση στην κοσμική οντότητα που κατά την εσωτερική αστρολογία συνδέει εφτά αστερισμούς. Κατέχει τη θέση του Ηλιακού Πλέγματος σε Αυτόν για τον Οποίο δεν Μπορεί να Ειπωθεί Τίποτα με τα άλλα συστήματα αστερισμών να παίρνουν τις εξής θέσεις:

Η Μεγάλη Άρκτος – Το κέντρο Κεφαλής
Ο Σείριος – Το Κέντρο Άτζνα
Πλειάδες – Το Κέντρο του Λαιμού
Το Ηλιακό μας Σύστημα – Το Κέντρο της Καρδιάς
Ωρίων – Το Ηλιακό Πλέγμα
Αντάρης – Το Ιερό Κέντρο
Δράκων – Το Κέντρο της Βάσης

Από αυτή τη θέση εύκολα συνδέεται και με τις ενέργειες της 1ης ακτίνας, που συχνά εκφράζεται μέσω της 6ης. Όχι τυχαία στην αρχαία Αίγυπτο ο Ωρίων ήταν ο Όσιρις και ο Σείριος ήταν η Ίσις. Ως Όσιρις ο Ωρίων ήταν μεν ο Ήλιος αλλά και ο Πλούτωνας, καθώς προίστατο του κόσμου των Νεκρών, υποδηλώνοντας τη σχέση του με την 1η ακτίνα.

Το πραγματικά ενδιαφέρον όμως είναι το πώς ο Αστερισμός του Ωρίωνα «μεσολαβεί» όπως και οι Δίδυμοι άλλωστε για τη μεταφορά και τη σύνδεση της ενέργειας από τον Αλντεμπαράν στον Σείριο και αντίστροφα. Είναι η περίφημη ζώνη του Ωρίωνα που αποτελείται από τρία αστέρια που ευθυγραμμίζεται με τον Λαμπαδία και τον Σείριο επιτρέποντας αυτή τη σύνδεση, έχοντας μάλιστα εκατέρωθεν της τους άλλους δύο αστέρες των Διδύμων τον Μπελτεγκέζ και τον Ρίγκελ. Κι είναι αυτή η ζώνη με την οποία από ότι λέγεται ευθυγραμμίστηκαν στην αρχαία Αίγυπτο και οι τρεις Μεγάλες Πυραμίδες.

Ιδιαίτερα σημαντικός λοιπόν αυτός ο αστερισμός από εσωτερικής σκοπιάς συνδέει την μεταφορά του Φωτός από τον Αλντεμπαράν του Ταύρου στο Σείριο και αντίστροφα. Κι όλα αυτά, ας μην ξεχνούμε βιώνονται από την ανθρωποτητα μέσα από τον κυβερνήτη του Ταύρου, τον πλανήτη Αφροδίτη, εκπρόσωπο όπως λέγεται του Σείριου στο Ηλιακό Σύστημα, ανώτερο εαυτό της Γης και προϊστάμενο πλανήτη του Νοητικού Πεδίου.

Και αν δεν ξέρετε ποιος είναι αυτός ο πλανήτης θυμηθείτε τα ονόματα με τα οποία τον αποκαλούμε και τα σύμβολα. Θυμηθείτε το Πεντάγραμμο (πεντάκτινος αστέρας) και τον παλιό καλό Εωσφόρο.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Στην εξελικτική του αστρολογία ο Τζεφ Γκρην προτείνει μία κλίμακα αναγνώρισης του επιπέδου ωρίμανσης που έχει η συνείδηση κάποιου, ένα τρόπο να μετράμε τον εαυτό μας στην ουσία και να αναγνωρίζουμε σε ποιο σκαλί βρισκόμαστε στη σκάλα της πνευματικής ανάπτυξης.
Στο πρώτο επίπεδο θα βρει κανείς μας λέει μία μειοψηφία ανθρώπων που πασχίζουν ακόμα να σκεφτούν σωστά ως άνθρωποι, άνθρωποι με διανοητικές ίσως αδυναμίες ή ιδιαιτερότητες, που συχνά γίνονται για μας παράδειγμα της προσπάθειας και της δύναμης που απαιτείται για να είσαι άνθρωπος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η μειοψηφία ωστόσο και δεν ασχολείται ιδιαίτερα με αυτούς, ίσως και από σεβασμό στις ιδιαιτερότητες τους, και την προσπάθεια τους να εισέλθουν πνευματικά στο ανθρώπινο πεδίο.
Στο δεύτερο επίπεδο που το ονομάζει το επίπεδο της συναίνεσης ή το επίπεδο της συμμόρφωσης έχουμε την πλειοψηφία των ανθρώπων, κάπου το 70% που είμαστε και οι περισσότεροι και στο οποίο οι άνθρωποι έχουν μάθει να αναγνωρίζουν αυθεντίες και να μη σκέφτονται τόσο μόνοι τους, όσο να δέχονται και να αναγνωρίζουν ως σωστό, αυτό που υποδεικνύουν οι διάφοροι ειδικοί, είτε είναι αυτοί γιατροί, επιστήμονες ή ότι άλλο. Το επίπεδο αυτό έχει τρεις υποδιαιρέσεις, την πρώτη του ανθρώπου που κάνει αυτό που τον έχουν αναθρέψει χωρίς ερωτήσεις, την δεύτερη που ο άνθρωπος αποκτά φιλοδοξίες, συγκρίνει τον εαυτό του με τους άλλους και μπαίνει στην προσπάθεια να γίνει καλύτερος από αυτούς – προσπάθεια που αν και ανταγωνιστική του δίνει διεύρυνση της συνείδησης καθώς προσπαθεί να μάθει περισσότερα για να γίνει καλύτερος. Στην τρίτη υποδιαίρεση έχουμε τους ανθρώπους που είναι ηγέτες της κοινωνίας, ξέρουν πώς παίζεται το παιχνίδι και καθορίζουν αυτοί την ιδεολογία που είναι κυρίαρχη, έχουν όμως παράλληλα και την περιέργεια να συγκρίνουν το δικό τους κοσμοθεωρητικό σύστημα της χώρας και της κουλτούρας τους με «αντίπαλα» συστήματα άλλων θρησκειών, κρατών, πολιτισμών. Μετά τις τρεις υποδιαιρέσεις αυτές εισερχόμαστε σε ένα νέο μεγάλο επίπεδο που είναι το επίπεδο της ατομικοποίησης. Εκεί έχουμε επίσης τρεις υποδιαιρέσεις. Στην πρώτη το άτομο, αν και εξωτερικά συνεχίζει να δρα εντός του κοινωνικού πλαισίου, εσωτερικά νιώθει πως όλα αυτά που έχει μάθει είναι ψέματα και έχει μία δική του προσωπική άποψη που όμως φοβάται να εκφράσει. Το άτομο αυτό ζει όλη του τη ζωή μία διπλή ζωή, εξωτερικά επιτυχημένος κοινωνικά και εσωτερικά να πιστεύει ότι είναι αλλοτριωμένος. Η εμπειρία του αυτή τον κάνει να πιστεύει πως η ζωή είναι όλη μια υποκρισία. Στη δεύτερη υποδιαίρεση το άτομο κάνει την επανάσταση του, αλλά είναι ασυγκράτητο και φτάνει στο άλλο άκρο μη αναγνωρίζοντας κανενός είδους αυθεντία σε κανέναν ειδικό. Θεωρεί ότι για τα πάντα πρέπει να έχει μόνος του άμεση εμπειρία για να έχει γνώμη κανείς και δε δέχεται κανένα τρόπο απόδειξης που δε βασίζεται στην προσωπική του εμπειρία. Είναι πολύ ευαίσθητος στο να τον ταξινομούν σε κατηγορίες σκέψης γιατί θεωρεί ότι τον προβατοποιούν και κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να βρει ομοιότητες στη σκέψη του μαζί του, αυτός θα σαμποτάρει την προσπάθεια για να αποδείξει στον εαυτό του κυρίως ότι είναι μοναδικός. Αυτός γίνεται ένας αναρχικός της σκέψης, στρεφόμενος ενάντια στην κοινωνία επειδή την νιώθει σαν απειλή για την ατομικότητα του. Οι απανταχού συνομωσιολόγοι θα μπορούσαν να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία όπως και όσοι έχουν κάποιου είδους σχέση με την αναρχία. Και γενικά όσοι επιλέγουν ένα τρόπο ζωής μακριά από το «σύστημα». Στην τρίτη υποδιαίρεση βρίσκονται οι άνθρωποι που χωρίς να χάνουν την ατομικότητα τους, αναγνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρχει διαλεκτική σχέση με το σύνολο σε μία σχέση δούναι και λαβείν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι εφευρέτες, επιστήμονες τύπου Έλον Μασκ ή Αϊνστάιν, που παρόλο που είναι ιδιαίτεροι δεν το βλέπουν αυτό ως λόγο αντιπαράθεσης με την κοινωνία, παρά ως λόγο προσφοράς. Η κοινωνία συνήθως ωφελείται από αυτούς τους ανθρώπους, αν και αδυνατεί συχνά να τους καταλάβει. Μετά τις τρεις υποδιαιρέσεις αυτές η συνείδηση του ατόμου εισέρχεται σε ένα τέταρτο στάδιο, το στάδιο της Πνευματικότητας. Βασικό χαρακτηριστικό αυτού του σταδίου συγκριτικά με το προηγούμενο είναι η βιωματική γνώση ύπαρξης μίας άλλης Ανώτερης Συνείδησης έξω από τη συνείδηση του ίδιου του ατόμου. Άλλοι θα την πουν αυτή τη Συνείδηση Ανώτερο Εαυτό, άλλη Ψυχή, άλλοι ο Χριστός μέσα μας, άλλοι Θεό, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι το άτομο βιωματικά γνωρίζει και επικοινωνία με μία άλλη Ανώτερη Νοημοσύνη έξω από τη δική του. Η βίωση και μόνο αυτής της εμπειρίας αλλάζει την ροή της Συνείδησης του ατόμου και το μεταμορφώνει. Κι εδώ η μεταμόρφωση του περνά από τρία διαφορετικά στάδια. Στην πρώτη υποδιαίρεση το άτομο νιώθει δέος μπροστά στη Νοημοσύνη που βρίσκεται μπροστά του, νιώθει απέραντη ταπεινότητα, αλλά και αδυναμία συνάμα να εκφράσει και να εκπροσωπήσει κατ’ οιονδήποτε τρόπο αυτή τη Νοημοσύνη στον έξω κόσμο. Νιώθει «πολύ μικρός» για να κάνει οτιδήποτε εξ’ ονόματος αυτής της νοημοσύνης. Αυτό έχει σα συνέπεια συχνά το άτομο αυτό να μην κάνει τίποτα στη ζωή του πρακτικά στον πνευματικό χώρο, γιατί πιστεύει ότι δεν αξίζει. Στη δεύτερη υποδιαίρεση πάμε στο αντίθετο άκρο και το άτομο θεωρεί ότι έχει απευθείας σύνδεση με το Θείο κι ότι εκπροσωπεί την Νοημοσύνη αυτή και πέραν του βαθμού που πραγματικά το κάνει. Επίσης θεωρεί ότι η επιτυχία του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον εαυτό του και στο τι είναι ο ίδιος ικανός να κάνει. Η γνώση που δίνει συχνά ξεχνά ότι είναι κάτι που του δόθηκε και αρχίζει και πιστεύει ότι ο ίδιος είναι ο δάσκαλος παρά ο διαμεσολαβητής. Και στην τρίτη υποδιαίρεση έχουμε το άτομο που αναγνωρίζει ότι όλα είναι στιγμές τελικά και ότι αυτό που μπορεί να κάνει αυτός θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε. Ότι έχει ένα ρόλο σημαντικό, αλλά δεν είναι αναντικατάστατος και δεν ενδιαφέρεται επίσης για προσωπική επιβράβευση γι’ αυτό που κάνει. Το αστείο εδώ είναι οι αντιδράσεις των τρίτων, οι οποίοι μην μπορώντας να καταλάβουν την έλλειψη προσωπικού κινήτρου του ατόμου αυτού, του «φοράνε» επάνω του όλες τις προβολές τους και άλλοι νομίζουν ότι το κάνει για τη δόξα, άλλοι για τα λεφτά, άλλοι γιατί κάποιος τον επηρεάζει και χιλιάδες άλλοι λόγοι που του αποδίδουν απλά και μόνο γιατί δεν τον καταλαβαίνουν. Το άτομο στο στάδιο αυτό συνειδητοποιεί την παροδική του σχέση με τη ζωή, την Νοημοσύνη, το σύμπαν και τη σχέση κύματος και θάλασσας που κατά αναλογία έχει η δική του ιδιαίτερη συνείδηση σε σχέση με τη Συνείδηση του Όλου. Στην κλίμακα αυτή καθένας από μας έχει μία θέση που μπορεί να αλλάζει στη διάρκεια της ζωής μας λίγο πάνω λίγο κάτω, προσπαθώντας να ισορροπήσει σε κάποιο επίπεδο μεταξύ επιπέδων ή υποδιαιρέσεων αυτών. Άσχετα αν συμφωνεί ή δε συμφωνεί κανείς με αυτή την προσέγγιση είναι ενδιαφέρον να την έχει σαν πυξίδα γιατί είναι ένα κλειδί κατανόησης γιατί κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται π.χ. περισσότερο από τη μαζική συνείδηση και κάποιοι όχι, κάποιοι είναι πιο επιρρεπείς στη συμμόρφωση και κάποιοι όχι, κάποιοι πιο επιρρεπείς στην αντιδραστικότητα και κάποιοι όχι Προφανώς δεν είναι μια τελειωμένη προσέγγιση αυτή και με την δική του ενατένιση καθένας μπορεί να συμπληρώσει εκφάνσεις και εκδηλώσεις των διαφόρων συνειδήσεων στην κλίμακα που μπορεί να κατανοήσει και να αποτελέσει εργαλείο για τη δική του προσωπική ανάπτυξη και συνειδησιακή ωρίμανση.

Το νέο τεύχος του NewAgeAstrology Magazine είναι γεγονός. Αφιερωμένο στον πλανήτη Πλούτωνα. Συμμετέχουν στην έκδοση οι συντάκτες:

1. Ευαγγελία (Λιλίκα) Αθανασοπούλου
2. Ιωάννης Αντιώτης
3. Μιχάλης Αντιώτης
4. Εσμεράλντα Δόση
5. Κατερίνα Καράμπελα
6. Χρίστος Λογαρίδης
7. Σοφία Πονήρη Ξεναρίου
8. Βασίλης Παπαδολιάς
9. Μίνα Περγαντά
10. Χριστίνα Φούσκα

Η Online έκδοση διατίθεται με δύο εξώφυλλα. Καθένας μπορεί να κατεβάσει αυτό που του αρέσει περισσότερο από τους παρακάτω συνδέσμους:

Οι διελεύσεις είναι η βασικότερη μέθοδος πρόβλεψης στην αστρολογία, αλλά κι αυτή που συνήθως υποτιμάται. Ακολουθούν μερικές βασικές κατευθύνσεις για το πώς πρέπει κατά τη γνώμη μου να χρησιμοποιούνται.
– Μία μεμονωμένη όψη ενός πλανήτη που είναι σε διέλευση από κάποιο γενέθλιο πλανήτη δε φέρνει απαραίτητα κάποιο σημαντικό γεγονός. Συχνά όταν έχουμε στον ουρανό σημαντικές κοσμικές όψεις (π.χ. αντίθεση Κρόνου Ουρανού) και αυτός ο σχηματισμός επηρεάζει κάποιο γενέθλιο πλανήτη τότε είναι πιο σίγουρο ότι θα έχουμε ένα ατομικό γεγονός. Άρα εξετάζουμε πάντα τις κοσμικές όψεις και αν μας πιάνουν κάπου στο χάρτη.
– Οι διελεύσεις από το γενέθλιο δεν είναι ο μόνος τρόπος να φανεί το γεγονός. Συχνά φαίνεται από διελεύσεις στο προοδευτικό ή ακόμα και στην ηλιακή επιστροφή. Δεν αρκεί να κοιτάζουμε τις διελεύσεις από το γενέθλιο, αλλά πρέπει να τις συνδυάζουμε και με άλλα συστήματα.
– Κοιτάζοντας το χάρτη των διελεύσεων πάνω στο γενέθλιο χάρτη συχνά δεν αποκαλύπτονται αμέσως όλες οι όψεις. Χρειάζεται να αφιερώνει χρόνο κανείς για να εντοπίζει και όψεις που μπορεί να μη φαίνονται αρχικά.
– Οι διελεύσεων των αργών πλανητών από προσωπικούς πλανήτες του γενέθλιου είναι οι πιο σημαντικές από άποψη γεγονότων και πρόβλεψης αλλά διαρκούν και πολύ, λόγω αναδρομής των αργών πλανητών μέσα στο έτος.
– Όταν ένας πλανήτης επηρεάζει ένα γενέθλιο και ξέρουμε ότι θα αναδρομήσει και θα ξαναπεράσει από την ίδια θέση στην ουσία επηρεάζει όλο αυτό το διάστημα τον γενέθλιο πλανήτη κι ας μην κάνει στη φάση της αναδρομής του όψη ακριβείας.
– Οι όψεις δεν αρκεί συχνά να ερμηνεύονται μεμονωμένα αλλά ως μέρος ενός μεγαλύτερου κύκλου. Π.χ. αν ο Κρόνος κάνει αντίθεση με τον Ήλιο μας, μπορεί να είναι μέρος μιας κατάστασης που ξεκίνησε όταν ο Κρόνος έκανε σύνοδο με τον Ήλιο μας. Για να κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε και πώς φτάσαμε ως εδώ είναι καλό να γυρίζουμε πάντα πίσω στην αρχή του κύκλου. Στην διαδικασία αυτή το αύξον τετράγωνο δεν έχει την ίδια ερμηνεία με το φθίνον τετράγωνο, ούτε το αύξον τρίγωνο έχει την ίδια ερμηνεία με το φθίνον τρίγωνο. Στην αύξηση του ο κύκλος πάντα περιέχει μεγαλύτερη βούληση και λιγότερη γνώση και στη μείωση του λιγότερη βούληση και περισσότερη γνώση.
– Συχνά τα θέματα προκύπτουν όχι από όψεις σε σημειοδότες οίκων, αλλά σε φυσικούς σημειοδότες ή σημειοδότες μεσοδιαστημάτων, κλήρων ή άλλων σημείων.
– Πάντα πρέπει να κατέχουμε καλά το γενέθλιο χάρτη του ατόμου πριν κάνουμε πρόβλεψη. Πρέπει να έχουμε παρατηρήσει τι πράγματα κάνει ο Κρόνος στο συγκεκριμένο χάρτη όταν κάνει όψεις πριν κάνουμε πρόβλεψη τι θα κάνει ο Κρόνος στην επόμενη όψη.
– Η γενέθλια τοποθέτηση ενός πλανήτη είναι αυτή που δίνει το τελικό αποτέλεσμα της όψης, όχι η διελαύνουσα όψη. Ένας Δίας μπορεί να κάνει τρίγωνο με τον Ήλιο το γενέθλιο, αν ο Ήλιος αυτός όμως κάνει από τη φύση του τετράγωνο με τον Κρόνο, μπορεί και την ευκαιρία που του έρχεται να δειλιάσει να την πάρει. Το αντίθετο επίσης ένα τετράγωνο του Κρόνου από διέλευση στο γενέθλιο Ήλιο, όταν αυτός κάνει στο γενέθλιο τρίγωνο με το Δία, μπορεί από πρόκληση να μετατραπεί σε ευκαιρία από το άτομο.
– Τα αύξοντα τετράγωνα δηλώνουν μαχητικότητα και συχνά φέρνουν επιτυχίες κι ας είναι τετράγωνα. Τα φθίνοντα δηλώνουν παραίτηση και γι’ αυτό συχνά μπορεί να φέρνουν πιο αρνητικά γεγονότα.
– Είναι πολύ σημαντικό εν κατακλείδι να κατέχουμε καλά το γενέθλιο όπως πρέπει να ξέρουμε ένα αυτοκίνητο τι συμπεριφορά έχει πριν προβλέψουμε τι θα γίνει όταν βρέξει το απόγευμα. Ένα αυτοκίνητο με καλό κράτημα αδιαφορεί για τη βροχή. Από το γενέθλιο ξεκινούν τα περισσότερα. Παρόλα αυτά δεν ισχύει κατά τη γνώμη μου ότι μία όψη από διέλευση πρέπει να υπάρχει και στο γενέθλιο έστω παραλλαγμένη για να έχει αποτέλεσμα. Έχω δει στην πράξη ότι αυτό δεν ισχύει.
– Μάθετε καλά τους γενέθλιους χάρτες και πώς να βαθμολογείτε ένα πλανήτη για να ξέρετε πώς θα αντιδράσει στις διελεύσεις. Η σύγχρονη αστρολογία έχει κι αυτή βαθμολογίες έστω και διαφορετικές από την παραδοσιακή. Γωνιακοί πλανήτες, στα ζώδια τους ή στην έξαρση τους, με καλές όψεις με Ωροσκόπο, Μεσουράνημα, ή Φώτα και καλές όψεις με Δία ή σύνοδο με Βόρειο Δεσμό γενικά θεωρούνται καλά τοποθετημένοι. Πλανήτες σε άτυχους οίκους (6, 8, 12), που δεν κάνουν όψη με ωροσκόπο, μεσουράνημα ή φώτα, έχουν τετράγωνα κυρίως φθίνοντα με Κρόνο, Πλούτωνα ή άλλους βαρείς πλανήτες κατά περίπτωση και δεν είναι σε ζώδια που έχουν τίτλους είναι επιβαρυμένοι και δεν θεωρούνται καλά τοποθετημένοι.
– Μάθετε τους σημειοδότες των θεμάτων αισθηματικών, επαγγελματικών, οικονομικών, όχι μόνο από πλευράς οίκων, αλλά και τους φυσικούς σημειοδότες, τα συσχετιζόμενα μεσοδιαστήματα και τους συσχετιζόμενους κλήρους.
– Χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα εργαλεία μπορείτε να κάνετε πρόβλεψη ακριβείας με τις διελεύσεις και να βοηθήσετε και τον εαυτό σας και τους άλλους στην καθημερινότητα τους.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει περισσότερα και να δει και πολλά παραδείγματα ερμηνείας στο βιβλίο Μαθήματα Αστρολογίας 4 – Διελεύσεις που κυκλοφορεί από το www.il-piccolo.gr

ΥΓ: Ο πίνακας του άρθρου είναι πρωτότυπο εικαστικό έργο της Τσαμπίκας Δεονά.

Ένας πλανήτης αρκετά δύσκολος και με πολλές διαφοροποιήσεις στην ερμηνεία του είναι ο πλανήτης της Αφροδίτης. Ίσως φταίει το γεγονός ότι κυβερνάει δύο ζώδια και έχει δύο φύσεις. Συμβαίνει αυτό με τους διττούς πλανήτες και γι’ αυτό ίσως αναζητείται συνήθως και κάποιος άλλος πλανήτης να κυβερνήσει το ένα από τα δύο ζώδια.

Παραδοσιακά η Αφροδίτη είχε τις διαστάσεις της Πάνδημου και της Ουράνιας. Η Πάνδημος μας θυμίζει τον Ταύρο με μία σειρά από ποιότητες που είναι αρκετά διαφωτιστικές. Ο Ταύρος δε λειτουργεί νοητικά με την έννοια της «εξυπνάδας», αλλά με την έννοια της φώτισης. Όσο δεν έχει φώτιση, είναι και θεωρείται από πολλούς ένα «αφελές» ζώδιο. Αγνό στις προθέσεις, που όμως λόγω της έλλειψης εμπειρίας και καθοδήγησης είναι δυνατόν να κάνει πολύ σημαντικά λάθη.

Μυθολογικά θα μπορούσε να αντιστοιχηθεί στην Εύα των Πρωτοπλάστων ή στην Πανδώρα της Ελληνικής Μυθολογίας. Η περιέργεια που σκοτώνει τη γάτα είναι το σημείο που αξίζει να εστιαστούμε εδώ. Η περιέργεια αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζεται Ενδιαφέρον και οδηγεί στην Ταύτιση. Στο Εσωτερικό Σύστημα των Ροδόσταυρων είναι το 4ο υποπεδίο του Αστρικού που προκαλεί διχασμό ανάμεσα στο Ενδιαφέρον και την Αδιαφορία. Ενδιαφέρον σημαίνει βεβαίως και Συμπάθεια και Αντιπάθεια. Προσκόλληση είναι και τα δύο.

Υπό την έννοια αυτή η Αφροδίτη συνδέεται με την επιθυμία και εμμέσως και με τον επιθυμητικό νου. Επίσης συνδέεται με το Συμφέρον, όπως το βλέπει όμως ο νους που δεν έχει πάρει ακόμη τη φώτιση και «δεν ξέρει καν ποιο είναι το συμφέρον του». Απλά «νομίζει» ότι το ξέρει.

Η Αφροδίτη όμως δεν είναι χωρίς ελπίδα. Περιέχει μέσα της το κριτήριο του κάλλους και, αν το αναπτύξει μπορεί μέσα από αυτό να ανέλθει σε ανώτερα υποπεδία του αστρικού. Να αναγνωρίσει την αληθινή τέχνη ή να αγαπήσει το θείο. Αυτή είναι η Ουράνια Αφροδίτη που συνθέτει. Που σαν εσωτερικός κυβερνήτης των Διδύμων κατά το σύστημα της Μπέιλη δημιουργεί σύνθεση από τα αντίθετα.

Ποιο δρόμο όμως θα διαλέξει τελικά ο άνθρωπος; Το δρόμο της Πάνδημου ή το δρόμο της Ουράνιας Αφροδίτης; Η επιλογή ως ζήτημα είναι κι αυτή σχετιζόμενη με την Αφροδίτη. Γι’αυτό και στους Ροδοσταυρους αναφέρεται ότι σχετίζεται με το κέντρο της καρδιάς. Όπου θα γίνει η επιλογή συμπάθειας ή αντιπάθειας κι όπου θα γίνει η επιλογή να στραφούμε στα ανώτερα ή τα κατώτερα κέντρα.

Γενικά λοιπόν θα λέγαμε ότι η Αφροδίτη είναι ένα πολύπλοκο σύμβολο και δε συμβολίζει απλά την ομορφιά, την τσαχπινιά και πότε θα κάνουμε σεξ. Θέλει αρκετή παρατήρηση και μέσα μας και στους άλλους για να γίνει κατανοητή.

Εικόνα χειροτεχνημενη από Τσαμπίκα Δεονα