Ήδη από την προηγούμενη δημοσίευση μας, φάνηκε η πορεία που θα ακολουθούσαμε στο επόμενο «επεισόδιο» της σειράς των άρθρων για την Transpersonal Astrology. Έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα επιβίωσης και έχοντας συλλέξει τους πόρους για την ανάπτυξη του ανθρώπινου είδους, η ανθρώπινη συνείδηση έφτασε κάποια στιγμή να αισθανθεί αρκετά ασφαλής σε φυσικό και συναισθηματικό επίπεδο, ώστε όπως λέει και η πυραμίδα του Maslow να θελήσει να αγγίξει και το στόχο της Αυτοπραγμάτωσης.

Ποιος είμαι Εγώ λοιπόν; Ποιος είμαι σε σχέση με τους άλλους; Με την οικογένεια μου; Με την πατρίδα που με γέννησε, με τον κόσμο που ζω και μεγαλώνω, με την εποχή που διανύουμε; Πώς τοποθετούμαι Εγώ σε σχέση με τους άλλους; Είναι ίσως περίεργο που η Αυτοσυνείδηση ακολουθεί ως στάδιο την ένταξη σε ομάδα, ωστόσο, αυτός είναι ο τρόπος που αναπτύσσεται η Συνείδηση όπως μας λέει κι η Ψυχολογία. Πρώτα αναγνωρίζει το μωρό τα πρόσωπα των δικών του και μετά αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι τα πρόσωπα αυτά είναι διακριτά από τον εαυτό του. Συνεπώς η Ταύτιση προηγείται ως διαδικασία και η Απόσπαση έπεται.

Στο επίπεδο του πολιτιστικού πλαισίου η σημερινή κοινωνία αρχίζει να κινείται προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης της Ατομικής Ταυτότητας. Το άτομο, όσο κι αν φαίνεται ότι η κοινωνία είναι παγκοσμιοποιημένη και καταλυτική, αποκτά όλο και περισσότερο επίδραση στα παγκόσμια πράγματα. Το βλέπουμε ανάγλυφα στις ατομικές ενέργειες ανθρώπων που έχουν τη δύναμη να γκρεμίσουν το παγκόσμιο σύστημα. Ο ιδρυτής των Wikileaks ξετινάζει το FBI και τη CIA με τις αποκαλύψεις του, ο Τάδε χάκερ ρίχνει το σύστημα της NASA, ο τάδε ανώνυμος τηλεθεατής ή blogger βγαίνει στο γυαλί της Τηλεόρασης ή στο Internet και κάνει μία αποκάλυψη που γκρεμίζει κυβερνήσεις. Αν και παγκοσμιοποιημένη, η σημερινή εποχή ποτέ δεν έδωσε περισσότερα εργαλεία στο άτομο και δύναμη να γκρεμίσει ολόκληρο το σύστημα.

Στο Ατομικό Επίπεδο ωστόσο η ζωή δεν είναι απλή ούτε εύκολη. Ξεφεύγοντας από τον άξονα 4^ου/10^ου η ζωή μας δεν έχει πλέον ασφάλειες. Δεν υπάρχει σιγουριά, ούτε γαλήνη. Κινούμενοι στον άξονα 5^ου /11^ου κάνουμε οικογένεια τους φίλους και ξεχνάμε τους δεσμούς αίματος για χάρη των πνευματικών. Αντλούμε ασφάλεια από την ίδια τη δημιουργικότητα μας και ξέρουμε ότι μόνο στα δικά μας πόδια μπορούμε να στηριζόμαστε πλέον για να προχωρήσουμε (άντε και των φίλων μας). Η προσωπική δύναμη και αυτοέκφραση γίνεται το ζητούμενο, όπως εκφράζεται μέσα από την προσωπική δημιουργία. Οι οικογενειακοί και επαγγελματικοί δεσμοί γίνονται εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν κι όχι Θεσμοί που προσφέρουν προστασία και Καταξίωση.

Είναι μία ζωή δύσκολη για τους περισσότερους, που απαιτεί Κότσια, που οι περισσότεροι δεν έχουμε. Συχνά οι άνθρωποι αυτοί χαρακτηρίζονται από μας τους υπόλοιπους Καιροσκόποι, Τυχοδιώκτες, Αναρχικοί. Δεν έχουμε σκοπό να εξωραΐσουμε βέβαια την Παρανομία, αλλά συχνά πολλοί από αυτούς γίνονται παράνομοι, επειδή απλά το Σύστημα δεν επιτρέπει να λειτουργήσουν αλλιώς. Όπως και στην αρχαία Εποχή μία αδυσώπητη σύγκρουση υπάρχει ανάμεσα στους Ανθρώπους που έχουν περάσει στο Ατομικό Επίπεδο (αυτή τη στιγμή δεν είναι η πλειοψηφία, ίσως να είναι το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού με μεγαλύτερα ποσοστά στη Δύση) και αυτούς που μένουν ακόμη στην Ασφάλεια της Συλλογικότητας.

Η σύγκρουση έχει πολλά πρόσωπα, από τα οποία αυτά που περιγράψαμε είναι μόνο τα φανερά. Πιο ύπουλη είναι η εκδίκηση του Συλλογικού Επιπέδου όταν καταφέρνει να «ενσωματώνει» επαναστατικές κατακτήσεις. Είναι η μέθοδος της αλλοτρίωσης που διαφθείρει την πρωτοτυπία και την καινοτομία. Κάτι που εμφανίζεται ως καινούριο υιοθετείται αμέσως, γίνεται Mainstream και Κανόνας. Τα δικαιώματα των Μειονοτήτων χάνουν το Πνεύμα τους με το που γίνονται Νόμοι, γινόμενοι έτσι καταπιεστές πλέον της Πλειοψηφίας. Τα δικαιώματα των αδύναμων ομάδων (γυναίκες, παιδιά, ανάπηροι, ψυχολογικά ασθενείς) γίνονται Φόβητρο για όσους θέλουν να είναι Politically Correct και έτσι χάνουν την ουσία τους και γίνονται Διατάξεις και Άρθρα της Νομοθεσίας.

Οτιδήποτε ενσωματώνεται στον άξονα Σελήνης / Κρόνου γίνεται Γράμμα και χάνει το Πνεύμα. Αυτή είναι η χειρότερη εκδίκηση του Παλιού Συστήματος που «κλέβει» από την ίδια τη Δημιουργικότητα των ανθρώπων και τους χρησιμοποιεί για να διαιωνίζεται.

Ο Ήλιος στο Συλλογικό Επίπεδο

Κάτι που δεν είπαμε μελετώντας το Συλλογικό Επίπεδο είναι ο Ήλιος ως Ταυτότητα μας «αποδίδεται» από τους άλλους. Δεν είναι ο πραγματικός Ήλιος μας δηλαδή, ο πραγματικός Εαυτός μας. Το έχουμε ξαναπεί σε άλλη αρθρογραφία ότι ο Ήλιος μας είναι ζητούμενο στην εποχή μας κι όχι δεδομένο. Ο Ήλιος που μας «αποδίδεται» στο Συλλογικό Επίπεδο παίρνει διάφορα ονόματα με το Rudhyar να αναφέρεται στη διαφορά του Προσώπου (Person) από το Άτομο (Individual). Το πρόσωπο είναι μία Μάσκα που μας αποδίδουν με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων το ίδιο το βαφτιστικό μας Όνομα. Έχουμε σκεφτεί άραγε ποτέ ότι το Όνομα μας δεν έχει επιλεγεί από μας; Ότι κάθε φορά που κάποιος το προφέρει προβάλλει επάνω μας όλες τις σκέψεις που έχει στο συνειδητό και το υποσυνείδητο του για αυτό το όνομα; Ακόμη και παροιμίες έχουν βγει για τους Γιάννηδες, ενώ οι Δημήτρηδες θεωρούνται γενικώς «καλά παιδιά».

Εκτός από το όνομα όμως υπάρχουν κι άλλες ταμπέλες. Οι ζωδιακές με τις μηνιαίες προβλέψεις που εμείς οι ίδιοι κάνουμε είναι ίσως κι αυτές άλλο ένα είδος ταμπέλας. Ζούμε πίσω από ταμπέλες και ζητάμε από τους Αστρολόγους να μας πουν «ποιοι είμαστε».

Ο Ήλιος στο Συλλογικό Επίπεδο λοιπόν ΔΕΝ είναι ο πραγματικός εαυτός μας. Είναι μία μάσκα που μας έχουν αποδώσει με σκοπό να μας «δώσουν» μία ατομική ταυτότητα. Που δεν είναι η πραγματική μας όμως, γιατί δεν την έχουμε επιλέξει εμείς. Τη φοράμε σα ρούχο, για να μη δυσαρεστήσουμε τους άλλους και την παίζουμε σαν ρόλο. Ας δούμε όμως πώς αναδύεται στους χάρτες η σύγκρουση Συλλογικού και Ατομικού Επιπέδου.

Παραδείγματα

Ίσως ένα από τα πιο τραγικά παραδείγματα αυτής της αδυσώπητης σύγκρουσης είναι η περίπτωση της Λαίδης Νταϊάνα. Στο γενέθλιο χάρτη της Λαίδης αποκαλύπτονται ανάγλυφα οι δύο θεωρήσεις, του Συλλογικού και του Ατομικού Επιπέδου.

Πριγκήπισσα Νταϊάνα

Γέννηση: 1 Ιουλίου 1961, 7:45 μμ, Σάντριγκαμ, Αγγλία (2)

Κοιτάζοντας το χάρτη της Νταϊάνα βλέπουμε ένα Ήλιο στον Καρκίνο. Είναι η απόδοση του προσωπείου της Μάνας (της καλής μάνας που φροντίζει τα παιδιά της όπως την ήθελε το σύστημα). Ένας ρόλος που τον έπαιξε η Νταϊάνα γι’ αρκετό καιρό. Και τον έπαιξε και για τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου. Κάνοντας την Καλή Νεράιδα.

Παράλληλα στο χάρτη υπάρχει κι ένας ισχυρός Κρόνος. Στον Αιγόκερω. Στην ακμή του 2^ου οίκου. Που δηλώνει ότι για να βρει την οικονομική ασφάλεια μπορεί να επιδίωξε να μπει στο σύστημα και να μείνει εκεί. Η Σελήνη βοήθησε στη διεξαγωγή ενός λευκού γάμου. Είμαι μαζί με έναν άντρα που δε χρειάζεται να κοιμάμαι. Δεν τον αγαπώ. Σε ένα σπίτι που είμαστε μαζί και χώρια. Και με βολεύει γιατί νιώθω ασφάλεια στα άλλα ζητήματα που προσφέρει ο Κρόνος.

Η Σελήνη της στον Υδροχόο της δίνει το δεύτερο δρόμο της αρμονικής συνύπαρξης που είναι μέσω της συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Η Νταϊάνα βλέπει και δε μιλά. Δείχνει να ανέχεται αλλά στην πραγματικότητα μένει μακριά αποκομμένη συναισθηματικά από το περιβάλλον της.

Ο ίδιος χάρτης όμως όταν ο άνθρωπος επικεντρωθεί στο Ατομικό Επίπεδο διαβάζεται αλλιώς. Μετά την υπαρξιακή της κρίση, η Νταϊάνα γίνεται πραγματική Καρκίνος, Σελήνη, γυναίκα, Εκάτη, Κυβέλη. Βγάζει το δηλητήριο της ερωτικά ανικανοποίητης γυναίκας στα μέσα ενημέρωσης. Παρατάει άντρα και παιδιά, δημιουργεί τη δική της Εστία και αναζητά την ερωτική ικανοποίηση της φύσης της στο νεαρό άντρα. Δεν είναι πλέον η καλή μαμά, αλλά η γυναίκα που ακούει τη φύση και τις ορμόνες της (το ζώδιο του Καρκίνου προορίζεται μεταξύ άλλων στο να «μάθει» η γυναίκα την ορμονική φύση της και πώς αυτή επηρεάζει τη συναισθηματική της διάθεση).

Στην πορεία της ατομικοποίησης της κάποιοι από τους λεγόμενους κακεργέτες στο συλλογικό επίπεδο όπως ο Άρης, γίνονται ξαφνικά σύμμαχοι. Όσο ήταν ενταγμένη στο σύστημα και δε μιλούσε (Σελήνη στον Υδροχόο) ο Άρης σε σύνοδο με τον Πλούτωνα στον 9^ο συμβόλιζε τα δηλητηριώδη σχόλια των Μέσων ή των Αριστοκρατών στα Σαλόνια, που την πλήγωναν. Όταν επικεντρώθηκε στον Ήλιο της όμως λειτούργησε το εξάγωνο του Άρη, στηρίζοντας τις επιλογές της μέσω διαρροών που η ίδια προκάλεσε και χρησιμοποιώντας τα μέσα προς όφελος της. Τότε «ποδοπάτησε» η ίδια τη Σελήνη, αφήνοντας πίσω της το αδιάφορο και μη υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον.

Κατά το Rudhyar στο Ατομικό Επίπεδο αρχίζουμε επίσης για πρώτη φορά να αντλούμε «Υποδείγματα-Πρότυπα» από τους Εξωκρόνιους. Οι περισσότεροι από μας που ασχολούμαστε με τη Μεταφυσική ή τον Εσωτερισμό ή την Αστρολογία δεν έχουμε καμία απολύτως ιδιαίτερη ψυχική δύναμη. Δεν είμαστε σε τίποτα διαφορετικοί από τους άλλους, παρά μόνο από το γεγονός ότι θέλουμε με κάποιον τρόπο να διαφοροποιηθούμε. Κατά το Rudhyar αυτή η διαφοροποίηση περνάει από το δρόμο των εξωκρόνιων. Άλλος με την Επανάσταση, άλλος με τη Θρησκεία ή το Ρέικι (ή τα Ναρκωτικά) άλλος με την Παραβατικότητα ή ασκώντας Σεξουαλική Επίδραση στους Άλλους, όλοι δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να προσπαθούμε να δυναμώσουμε τον Ήλιο μας, να συλλέξουμε προσωπική δύναμη. Για να ξεφύγουμε από τα «δεσμά» της ισοπεδωτικής ομοιομορφίας της εποχής μας.

Στην περίπτωση της Νταϊάνα το πρότυπο ήρθε από τον Ποσειδώνα. Όσο ήταν επικεντρωμένη στο Συλλογικό Επίπεδο, αδυνατούσε να τον χρησιμοποιήσει. Τη χρησιμοποιούσαν άλλοι σαν αντικείμενο πρότυπο για να κάνουν τη δουλειά τους. Όταν επικεντρώθηκε Ατομικά όμως χρησιμοποίησε τον Ποσειδώνα για να «μαγέψει» τον κόσμο και να μειώσει τις αντιδράσεις για τις ενέργειες της. Χρησιμοποίησε κι εδώ το σύστημα προς όφελος της, για να απαγκιστρωθεί από τα «δεσμά» του και να νιώσει ελεύθερη. Άντλησε προσωπική δύναμη από την επίδραση που είχε στον κόσμο για να ξεφύγει (το Μεσουράνημα έχουμε ξαναγράψει σε άλλο άρθρο ότι μπορεί να έχει κι αυτό δύο όψεις, την επιβολή του γονικού προτύπου στην αρχή, αλλά αργότερα και την έξοδο κινδύνου για να ξεφύγουμε από τις ατέλειωτες επαναλήψεις λαθών και μοτίβων στη ζωή μας).

Η Νταϊάνα όμως δεν είναι το μόνο παράδειγμα «Μεταμόρφωσης» (έτσι ονομάζει ο Rudhyar την μετάβαση από το Συλλογικό Επίπεδο στο Ατομικό). Κι ο ίδιος ο Κάρολος, αν και με μεγάλη καθυστέρηση πέρασε από μία τέτοια φάση ζωής. Κι ακόμη παλεύει να στηριχτεί στον Εαυτό του.

Με τη Σελήνη κυρίαρχη στο χάρτη του στο Μεσουράνημα η βασιλική οικογένεια έχει πολύ ισχυρή επίδραση ως «σύστημα» πάνω στην ατομικότητα του. Η μητέρα βασίλισσα που κυβερνά τα πάντα είναι ο ένας τρόπος που έχει να λύνει τα θέματα του. Ο άλλος τρόπος είναι ο Κρόνος του στην Παρθένο. Ο θεσμικός ρόλος του ακολούθου στον οποίο έχει υπάρξει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι ο άνθρωπος που προβάλλεται θεσμικά όπως η Νταϊάνα, αλλά εκείνος που έχει θεσμικά ένα δευτερεύοντα ρόλο πάντα πίσω από τους πρωταγωνιστές.

Ο χαρακτήρας που είχε αποδώσει το περιβάλλον στον Κάρολο ήταν ένας Ήλιος στο Σκορπιό. Ο άνθρωπος που δε μιλούσε, δε φαινόταν, δεν υπήρχε. Έκανε αρκετές γκάφες (σύνοδος με το Χείρωνα), που εξέθεταν την οικογένεια (χιαστί με τη Σελήνη) και μέσα από αυτές κυρίως διαγραφόταν το προσωπικό του προφίλ.

Στην πορεία ωστόσο ο Κάρολος χρησιμοποίησε τη δύναμη του Ήλιου για ατομικοποιηθεί διαφορετικά. Ερωτεύτηκε την Καμίλα (Ήλιος στην ακμή του 5^ου) και κράτησε μυστική τη σχέση του από τους πάντες (Ήλιος στο Σκορπιό) διατηρώντας έτσι ένα μέρος της ζωής του μόνο για τον εαυτό του. Στην πορεία αυτή αγνόησε τη μητέρα του προκαλώντας της κάποια δυσαρέσκεια χωρίς όμως να συγκρουστεί ευθέως μαζί της (χιαστί με τη Σελήνη), ενώ χρησιμοποίησε και τη δύναμη του Ουρανού στον Καρκίνο, ανατρέποντας το συλλογικό πρότυπο (σύνοδος με ακμή 12^ου) του καλού οικογενειάρχη. Ο Άρης στον 5^ο από κακεργέτης μετατράπηκε σε διέξοδος διαφυγής για την προσωπική του έκφραση μέσω του έρωτα.

Οι ίδιες όψεις, οι ίδιες θέσεις. Το μόνο που αλλάζει είναι η επικέντρωση. Και ανάλογα με το πλαίσιο αναφοράς που χρησιμοποιούμε κάποιοι πλανήτες από κακεργέτες γίνονται υποστηρικτικοί. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της ανάλυσης στο στάδιο της «Μεταμόρφωσης».Κι αυτό που διαπιστώσαμε από τα παραδείγματα της Λαίδης Νταϊάνα και του Πρίγκιπα Κάρολου είναι πώς μπορούμε τον ίδιο χάρη με τις ίδιες όψεις να τον ερμηνεύσουμε διαφορετικά, ανάλογα με το επίπεδο που επιλέγουμε ως πλαίσιο αναφοράς για την ερμηνεία μας.

Ας δούμε όμως τώρα πώς μπορούμε γενικότερα να ερμηνεύσουμε τους πλανήτες στα συστήματα αναφοράς συνοψίζοντας σε κάποια σημεία πράγματα που έχουμε ήδη πει ή επεκτείνοντας σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν έχουμε αναφερθεί ακόμα πάντως στο τέταρτο επίπεδο αναφοράς, γι ‘αυτό και οι ερμηνείες σε αυτή τη δημοσίευση θα περιοριστούν ως το τρίτο επίπεδο. Οι ερμηνείες των πλανητών για το τέταρτο επίπεδο θα περιγραφούν στην παρουσίαση του που θα γίνει σε επόμενη δημοσίευση.

Ξεκινώντας με το βιολογικό επίπεδο λοιπόν, ας θυμηθούμε ότι οι πλανήτες που θεωρήσαμε ως σημαντικούς σε αυτό το πλαίσιο αναφοράς ήταν οι επτά παραδοσιακοί πλανήτες, από τον Ήλιο και τη Σελήνη ως το Δία και τον Κρόνο. Από βιολογικής πλευράς ας θυμίσουμε ότι ο Ρουντίαρ πιστεύει ότι η βιολογική ενέργεια του Ήλιου (το ενεργειακό του σώμα ας πούμε) δε φτάνει στους εξωκρόνιους πλανήτες. Αναφέρει ως ένδειξη γι’ αυτό ότι ο ηλιακός άνεμος έχει μετρηθεί από τους επιστήμονες ότι δεν ξεπερνά την τροχιά του Κρόνου.

Στο επίπεδο αυτό λοιπόν, ο Ήλιος εκφράζει έννοιες όπως ο βιολογικός πατέρας, η ανδρική γονιμότητα και η ζωτικότητα. Είναι ο αρχηγός της φυλής, ο γόνιμος αλλά και με αυτοπεποίθηση βασιλιάς, που προέρχεται συνήθως από τις τάξεις των πολεμιστών (Άρης).

Η Σελήνη εκφράζει τη βιολογική μητέρα, τη γυναικεία γονιμότητα και τους κύκλους της έμμηνου ρύσης. Εκφράζει τη δύναμη της τροφού, αλλά και την τροποποιητική δύναμη των υλικών (οι γυναίκες ήταν οι πρωτόγονες τεχνίτριες)

Ο Ερμής δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικός σε αυτό το σύστημα, εκφράζοντας κυρίως πρωτόγονες συναλλαγές, ενώ η Αφροδίτη εκφράζει τη θηλυκότητα και τη σεξουαλική έλξη. Άρης και Αφροδίτη εκφράζουν τη νεότητα που από ανδρικής πλευράς είναι σε ένταση και από γυναικείας σε ναρκισσισμό.

Ο Δίας και ο Κρόνος εκφράζονται σε δευτερεύοντες ρόλους είτε ως μάγοι της φυλής ή σαν το συμβούλιο των γερόντων. Περιορίζουν τον αρχηγό, αλλά δεν τον επισκιάζουν.

Στο κοινωνικό επίπεδο οι σημασίες των πλανητών αλλάζουν ως εξής:

Ο Κρόνος μετατρέπεται στον απόλυτο άρχοντα του κόσμου. Είναι πατέρας, ο αρχηγός της οικογένειας, ο γέρος βασιλιάς (καθώς σημασία πλέον για τη διοίκηση έχει η σοφία και όχι η δύναμη), το κατεστημένο της διοίκησης. Δίας και Κρόνος (ιερατείο και διοίκηση) κυβερνούν χέρι – χέρι, ενώ ο ρόλος του Ήλιου βασιλιά συνήθως είναι δευτερεύων, καθώς αναδεικνύεται μέσα από τις τάξεις του συστήματος. Ο Άρης περιορίζεται στο δεύτερο ρόλο του στρατιώτη και οι ανταρσίες του καταπνίγονται χωρίς δισταγμό.

Η Σελήνη είναι το αντιστάθμισμα των απλών ανθρώπων στην εξουσία του κράτους. Είτε μέσα από μυστηριακές λατρείες, που συνήθως έχουν να κάνουν με τις γυναίκες που μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο στην κοινωνική δράση, είτε μέσω της θρησκείας, η Σελήνη δημιουργεί τα «καταφύγια» των ανθρώπων για να προστατευτούν από την καταλυτική δύναμη του κράτους επάνω τους. Βρισκόμαστε την περίοδο που στα μεγάλα αυτοκρατορικά κράτη η κρατική δομή και οι μαζικές θρησκείες είναι αυτές που κυβερνούν συνήθως την πορεία τους.

Ειδικότερα για τον Ήλιο αξίζει να πούμε ότι αντί για την ατομική μας εικόνα ο Ήλιος συμβολίζει το «πρόσωπο». Ως «πρόσωπο» μπορούμε να φανταστούμε μία ελαστική μάσκα με διάφορες ιδιότητες που μας αποδίδουν οι γύρω μας ως δήθεν ταυτότητα (ο Γιώργος είναι καλό παιδί, είναι καλός μαθητής). Αυτή είναι η ταυτότητα που μας εντυπώνει η ανατροφή μας όμως κι όχι ο πραγματικός μας εαυτός. Παρόλα αυτά για πολλά χρόνια νομίζουμε ότι είναι ο εαυτός μας.

Ο Ερμής στο επίπεδο αυτό έχει να κάνει με το εμπόριο και τις συναλλαγές, τους γραφείς και τα πρώτα σπέρματα μελέτης της επιστήμης. Είναι καθαρά βοηθητικός όμως, υποστηρίζοντας τις λειτουργίες του Δία και του Κρόνου.

Οι εξωκρόνιοι πλανήτες στο επίπεδο αυτό λειτουργούν μόνο συλλογικά. Επηρεάζουν έννοιες όπως η παιδεία, η μόδα, η κοινή γνώμη. Δε λειτουργούν σε ατομικό επίπεδο.

Στο ατομικό επίπεδο οι σημασίες των πλανητών (σταχυολογώντας και πάλι) είναι οι εξής:

Ο Ήλιος δίνει την επιθυμία του ατόμου να ξεχωρίσει, να φτιάξει τη δική του ομάδα στην οποία θα είναι αρχηγός – βασιλιάς, το δικό του κόσμο. Το άτομο ψάχνεται ποιος είναι και προσπαθεί να ξεφύγει από τις ιδιότητες που του έχουν αποδώσει οι άλλοι.

Η Σελήνη δίνει τις επιθυμίες των άλλων, τον παράγοντα που ο Ήλιος προτιμά να αγνοεί επειδή δεν το καταλαβαίνει. Είναι το υποσυνείδητο και οι απωθήσεις. Η οικογένεια που πάει να «χειριστεί» συναισθηματικά την ανεξαρτησία του νέου παιδιού.

Ο Ερμής αλλάζει ρόλο και γίνεται βοηθητικός πλανήτης του Ήλιου και τον βοηθά στην έκφραση της ταυτότητας του. Για παράδειγμα του επιτρέπει να διαβάζει για να ανοίξει τους δικούς του ορίζοντες κι όχι για να εκτελέσει κάποια λειτουργία στα πλαίσια κάποιου καθήκοντος.

Ο Άρης μετατρέπεται σε κινητήρια δύναμη του αυτεξούσιου κι από κακεργέτης μετατρέπεται σε ευεργέτη, γιατί υποστηρίζει την επίτευξη της προσωπικής ανεξαρτησίας. Η περιορίζεται σε δεύτερο ρόλο καθώς δε λειτουργεί τόσο συνεκτικά, όσο ως μέσο για να εκφράσει το άτομο προσωπικό του σύστημα αξιών. Το σύστημα αξιών αυτό λειτουργεί επίσης επιβοηθητικά στην επίτευξη ανεξαρτησίας (έχει σημασία τι θεωρώ εγώ καλό και κακό πλέον κι όχι τι μου έχουν πει οι άλλοι).

Ο Δίας από δάσκαλο και τροφοδότη της γνώσης μετατρέπεται σε ατομική εύνοια και τύχη. Δείχνει τις ευκαιρίες προσωπικής διάκρισης, αλλά και το ατομικό κύρος και την αναγνώριση για τις προσωπικές επιτυχίες. Λειτουργεί ως ηθικό που διευκολύνει την ατομική εξέλιξη.

Ο Κρόνος είναι η εξωτερική όψη της ζωής που το άτομο πρέπει να αντιμετωπίσει. Είναι τα εμπόδια του περιβάλλοντος που πρέπει να υπερνικήσει. Εξαιτίας της σημασίας του αυτής ο Κρόνος θεωρείται εδώ κακεργέτης.

Οι εξωκρόνιοι πλανήτες δεν εκφράζονται ατομικά, αλλά κεντρίζουν την έκφραση του ατομικού Ήλιου. Τυχόν όψεις με τον Ήλιο τον χρωματίζουν με ιδιότητες των πλανητών, και τον παροτρύνουν να διεκδικήσει την ατομικότητα του μέσω αυτών των ιδιοτήτων.

Για παράδειγμα ο Ουρανός εκφράζει τον αντικομφορμισμό και την ανυπακοή, μέσα από τις οποίες πολλοί νέοι άνθρωποι προσπαθούν να επανακαθορίσουν τον εαυτό τους.

Ο Ποσειδώνας εκφράζει μία αίσθηση πιο εσωτερικής μοναδικότητας στα άτομα που είναι πιο εσωστρεφή και που ενώ εξωτερικά δείχνουν αλλοτριωμένα, εσωτερικά δημιουργούν ένα ονειρικό κόσμο, μέσα στον οποίο είναι όντως μοναδικά (αυτός ο κόσμος είναι δικός τους και τον κάνουν ότι θέλουν). Με τον Ποσειδώνα το άτομο τείνει να πιστεύει ότι έχει ειδικά χαρίσματα που το ξεχωρίζουν από τους άλλους.

Ο Πλούτωνας εκφράζει μία αίσθηση μοναδικότητας που προκύπτει από τη διαχείριση της δύναμης. Το άτομο θεωρεί ότι η κατάκτηση δύναμης είναι ο μόνος τρόπος να βγει από το σωρό και να ξεχωρίσει. Το ξεπέρασμα του Κρόνου εδώ γίνεται με την κατάργηση της ηθικής. Αυτό που έχει σημασία είναι η απόκτηση δύναμης κι όχι ο τρόπος που θα το καταφέρει κανείς αυτό. Οι ιδιότητες αυτές χρωματίζουν τον ατομικό Ήλιο και του προσδίδουν πλουτώνιες ιδιότητες.

Αυτές είναι συνοπτικά οι ερμηνείες των πλανητών στα τρία συστήματα αναφοράς που έχουμε εξετάσει ως τώρα. Σε επόμενη δημοσίευση θα εξετάσουμε και το τέταρτο επίπεδο αναφοράς και θα δούμε πώς αλλάζουν οι σημασίες των πλανητών και σε αυτό το επίπεδο.

Πρώτη δημοσίευση, Astrology.gr, 2011

Δείτε επίσης:

Εισαγωγή στην Transpersonal Astrology
Εισαγωγή στην Transpersonal Astrology – Το βιολογικό και το πολιτισμικό επίπεδο